Шидэт шинэ жил-3

Оны эцсээр дуусгах ёстой овоорсон их ажлын хажуугаар санаа сэтгэл минь нойр хоолгүй нөгөө л бүсгүйг санаж хүсэмжлээд болохоо байлаа. Яаж ийгээд түүнийг л гартаа оруулчихвал өдий хүртэл ганц биеэрээ явж бүсгүйчүүдийн ангууч байсны минь үр дүн ч болох юм шиг. Сүүлдээ өөрийгөө мэдрэл муутай амьтан шиг аяглаж байгаагаа ч анзаарав. Учир нь би Сайханзаяагийн утасны дугаарыг олж аваад дугаараа нууцлан залгаж танилцахаар оролдсоноор барахгүй, өөрийн мэдэлгүй хайрын үгтэй шүлгэлсэн зурвас утсанд нь илгээж, ажлын газрынх нь үүдэнд машинтайгаа зогсон отож хүртэл үзсэн гээч. Хэрэв тэгэхэд нөхөр нь гараад ирээгүйсэн бол би өмнө нь өвдөг сөгдөн гуйх байсан ч магадгүй л юм.

Удаах шинэ жилийн баяр ч удалгүй тохиож, харилцагч байгууллагынхаа шинэ жилийн баярт даргаа төлөөлөн шагнал гардуулах хүндтэй үүрэг надад тохиолоо. Олонд нэртэй том зочид буудлын танхимд зассан тайзны голд сүрдэм сайхан гацуур мод сүглийн өнгө өнгийн чимэг гоёл нь нүд гялбуулна.

- За ингээд шагналын эзэн бол....
Дугтуй шарчигнан дуугарч, цагаан цаасан дээр алтан үсгээр угалзруулан бичсэн нэр дурайтал тодорлоо.
- Номингэрэл.

Дунд зэргийн нуруутай, нэлээдгүй махлаг, инээхэд булцгар хацар нь эгдүүтэй хонхойх, гуч гаран насны бүсгүй нүүр дүүрэн инээмсэглэсээр тайзан дээр гарч ирлээ. Өмнө нь байсан бол би түүнийг нүднийхээ булангаар ч тоож хялайхгүйн зэрэгцээ “тарган, бүдүүн” гэж гоочлох байсан биз. Гэтэл би харцаа түүний хашийн цагаан шүд, сэтгэл булаам инээмсэглэлээс нь салгаж дийлсэнгүй. Миний зүрх хороо цэрэг алхах шиг түчигнэн, балмагдсандаа шагналаа гардуулахаа ч мартаж орхиж.

Нэг л мэдэхэд шагналаа ч гардуулж, бүжгийн ая эгшиглэн би уригдсан ширээндээ ундаа нэг амьсгаагаар залгилан сууж байх юм. Би харцаараа нөгөө бүсгүйг, өнөөх инээмсэглэлийг л хайна. Хачин юм, анхны харцаар хайрлана гээч нь энэ юм байх даа. Энэхэн зуур би уржигдархан учирсан Сайханзаяагаа ч ор тас мартаж ганцхан Номингэрэлийн гараас л атгамаар, сэтгэл зүрх үүлэн дээгүүр хөөрөөд өөрөө ч ойлгохгүй мэдрэмж эзэмджээ намайг.
Номингэрэл гэвч надаас Сайханзаяа шиг зугтаасангүй. Би түүнтэй хялбархан танилцаж шинэ жилийн баярын вальсын тансаг аялгуунд хөлөө эцтэл бүжиглэлээ. Энэ бүхэн яг л зүүд шиг. Түүнийг тэврэхэд бэлхүүс нь миний болздог туяхан бүсгүйчүүд шиг нарийхан биш байсан ч би тоох сөхөө байсангүй. Би жаргалтай байлаа.

Тэр надаас найман насаар эгчмэд. Мөн л нөхөртэй, гурвын гурван хүүхэдтэй. Гэвч нөхөр нь одоогоор Солонгост ажиллаж байгаа учир нөхөргүйтэй л адил гэнэ. Энэ өөрийнх нь амнаас гарсан үгс л дээ. Тэр урин тачаангуй, эвлэгхэн, гал шиг л халуун бүсгүй. Гэрт нь хүргэж өгөхөөр байрных нь гадаа ирээд суудлынх нь бүсийг тайлж өгөхөөр ойртсон намайг шуудхан л барьж аваад янаг дотноор озон озон үнсэлцлээ. Могой мэт мурилзан гулсах чадамгай хэл, дуунд гардаг шиг тийм ч гоолигхон биш атлаа надад учиргүй таалагдсан зөөлөн бие нь...Машины цонх цантан бидний ухаангүй явдлын гэрч болох сониуч оддыг харанхуйлжээ.

Гэртээ харьсан хойноо юу хийснээ ойлгох гэж хэсэг бодлоо. Хар тамхинд мансуурсан хүн шиг өөрийнхөө ухаан бодлыг ч ойлгох юм үгүй болчихож. Хамгийн хачин нь миний сэтгэл Сайханзаяад ч Номингэрэлд ч яг л адилхан тэмүүлэх юм. Урьд нь нүдээ анихад нэг л хүний төрх тодордог байсан бол одоо бүр хоёрын хоёр бүсгүй үзэгдээд салахаа байлаа. Ер нь мэдрэлийн ядаргаа энэ тэр нь, үгүй бол гомдоож уйлуулсан олон бүсгүйчүүдийн хараал туссан аль нь болохыг ойлгох ч юм алга.

Маргааш өглөө босонгуутаа даргадаа утас цохин чөлөө гуйж, зүс таних эмч бүсгүйг зорив. Шөнөжингөө нөгөө хоёр бүсгүйг ээлжлүүлж нэг, эвдрэлцүүлж нэг зүүдэлсээр амарч чадаагүй миний нүдэнд хар хүрээ татчихаж. Улсын эмнэлэгт ажиллахын зэрэгцээ хувийн эмнэлэгтээ зав гарган захирлын албан хаших миний танил эмч бүсгүйг Нансалмаа. Нансалмаа дөч насыг дөнгөж шүргэж яваа ганц бие хүчтэй эмэгтэй. Хүүхэд гаргаагүй болохоор ч тэр үү эвдрээгүй цэгцхэн биетэй, харцанд нь амьдралын ачааг ганцаар үүрч явааг илтгэх зориг тэвчээр нуугдаж байдаг, урт хар үсээ задгайлах дуртай, заримдаа муухан эр хүнээс дээр эршүүдхэн зантай тийм л бүсгүй.

Хувийн эмнэлгийнхээ өрөөнд захирал бүсгүй дэгжин хөөрхөн бяцхан гацуур засчээ. Дээр нь бас ч үгүй хүмүүс мөнгөн дэвсгэртүүдийг өнгө өнгөөр тавьчихаж. Эрүүл мэнд гэдэг орчин үед хэн хүний л санаа зовох асуудал болсныг өнгөжиж өөдөлж яваа энэ эмнэлэг, бас энэ гацуур ч илтгэх шиг. Надад кофе найруулж өгөхөөр түр гарсан байсан Нансалмаа орж ирэхэд би бодлоосоо сэрлээ.

- За кофе уу. Гараа гаргаж чаналаа шүү.
Ингэж хэлээд тэр хэзээний гал цогтой янзаараа тас тас хөхөрлөө. Шулуухан хар үс нь нарны гэрэлд гялалзан, үрчлээтээгүй гоолигхон хүзүү нь цайран ялгарч үнсээд авмаар үзэсгэлэнтэй. Бурхан минь миний юу болохоо байсныг бүү мэд. Тэрхэн мөчид Нансалмаа надад урьд хожид байгаагүй үзэсгэлэн төгөлдөр дагина болж үзэгдлээ. Гайтай муу зүрх дахиад л савлан цохилж цээжиндээ багтахаа байх нь.

- Ямар асуудал гарсан гэлээ?
Эелдэгхэн асуух дуу нь горхины урсгал мэт намуухан атлаа тайвшрам, хариу хэлэхээ мартсан намайг тэр гайхан харна.
- Надтай болзооч.

Очиж очиж ийм л үг миний амнаас гарсан гэхээр газар доогуур орчихмоор. Үгүй ядахнаа өдрийн хоол хамт идье гэж болох л байсан даа. Эмч бүсгүй гайхсандаа лавшруулан асууснаа үл итгэсэн байртай ахин хараад эвтэйхэн татгалзах гэж оролдов. Өөрийн ухаанаа алдсан би шууд л өмнө нь сөхөрчихлөө. Намайг далдаас нэг хүч удирдаад ч байгаа ч юм шиг, үгүй бол миний дотор өөр хүний сүнс орчихоод бие сэтгэлийг минь захираад ч байгаа гэмээр, нэг бол миний өөрийгөө хянах хяналтын систем ажил хаячихсан ч гэх үү.
Гайхаж мэгдсэн Нансалмаа юутай ч надтай үдийн зоог барихаар зөвшөөрлөө. Галзуу согтуу амьтан гэж айсан ч юм уу, үгүй бол үнэндээ нууцхан ганцаардсан сэтгэлдээ хөтлөгдсөн ч юм уу миний урилгыг юутай ч хүлээн авах нь авлаа.